Prologue

~ ~ * ~ ~

Ambicja. Chora walka o to, czego nie miał, a posiadać miał obowiązek. O to – by stać się kimś, kim tak naprawdę stać się nie chciał, a musiał. O to, żeby normalnie żyć. To właśnie ona pociągnęła go na samo dno jego kompletnie beznadziejnego życia, które od najmłodszych lat było przepełnione … pustką. Ciemną i głęboką, z której nie było absolutnie żadnej drogi ucieczki. Poza jedną.

Poza tą, która codziennie zabijała go jak cichy zabójca.  Poza tą, która pogrążała go coraz bardziej.

Poza tą, przez którą w końcu odebrał sobie życie.

 

 

~ ~ * ~ ~

 

Rok  wcześniej…

Roześmiała się, a jej perlisty głos odbił się echem od … Właśnie. Od czego? Rozejrzał się dookoła, ale widział tylko niewyraźnie zarysy drzew, co bynajmniej go nie dziwiło, bo byli w lesie. Tak – noc na świeżym powietrzu, wśród roju komarów, pod księżycem i gołym niebem – to był jej pomysł. A on zrobiłby dla niej wszystko, więc się zgodził, choć zastanawiał się po jaką cholerę.

                Przyjrzał się szczęśliwej szatynce, która leżała obok niego i z błogim uśmiechem na ustach obserwowała niebo. On nie widział w nim nic szczególnego, ale ta dziewczyna była inna. Wyjątkowa. Jako jedyna starała się mu pomóc, gdy większość osób go opuściło, kiedy jego „ziomale” odwrócili się od niego plecami, a rodzice nie chcieli znać.

- Patrz! – wykrzyknęła tak głośno z ogromnym podekscytowaniem, że niemal poskoczył do góry ze strachu, gdyż zbyt gwałtownie został wyrwany z własnych rozmyśleń.

                Zatopił spojrzenie w jej błyszczących, kocich oczach. Nie był w stanie powiedzieć, jakiego tak naprawdę były koloru, mimo tego, że znał je na pamięć. Zielone? Złote? Piwne?

                Tak bardzo ją kochał… i nie mógł jej o tym powiedzieć, bo zasługiwała na kogoś, z kim mogłaby się poczuć bezpiecznie.  Na to, by być z kimś, kto dałby jej szczęście, a nie ciągły strach i niepewną przyszłość. Z kimś …

- Mówiłam ci, żebyś popatrzył w niebo, głupku, a nie na mnie. – powiedziała z lekko udawanym wyrzutem, ale nigdy nie była zbyt dobrą aktorką, więc momentalnie zorientował się, że żartowała.

A może znał ją tak dobrze, że potrafił bez problemu rozszyfrować nawet jej najdziwniejsze zachowania, spenetrować każdy zakątek  duszy, odczytać wszystkie myśli?…

- Gdybyś mnie słuchał, to ujrzałbyś spadającą gwiazdę. – powiedziała, a ton jej głosu stał się nagle niezwykle poważny – Miałbyś szansę, by pomyśleć życzenie.

Spojrzał do góry, ale nic szczególnego nie zauważył, bo przecież niezwykłe zjawisko już dawno zniknęło z pola widzenia, a pozostałe malutkie punkciki raczej nie myślały, by ruszać się ze swojego miejsca. Pewnie było im tam dobrze, tak jak jemu tutaj, choć chłodny wiaterek owiewał jego ciało, powodując tym samym gęsią skórkę na rękach, a komary cały czas latały nad nim, domagając się pożywienia w postaci odrobiny jego krwi.

- A ty? – spytał, choć głos mu delikatnie drżał, gdy nagle uświadomił sobie, że dręczy go przeraźliwie znane mu uczucie, któremu nie mógł się poddać – Pomyślałaś o czymś?

                Dziewczyna pokiwała tylko głową tak, że brązowe kosmyki jej prostych włosów przykleiły jej się do twarzy, więc prychnęła z niezadowoleniem i odgarnęła natychmiast nieproszonych gości z policzków, powstrzymując go w ostatniej chwili przed zrobieniem tego samego. Cofnął dłoń, która zawisła niefortunnie w powietrzu. Dobrze, że ona chyba tego nie zauważyła, bo siedział delikatnie za nią. Odetchnął z ulgą, ale nie na długo, bo ponownie powróciło TO – ze zdwojoną siłą.

                Właśnie dlatego nie mógł z nią być i nigdy nie wyzna jej swych uczuć. Dlatego… powinien już dawno ponieść zasłużoną karę i zerwać z nią kontakt raz na zawsze. Po to, by jej więcej nie krzywdzić, gdyż wiedział, że już teraz zadaje jej wystarczająco dużo ciosów samą swoją postawą i zachowaniem.

                Przymknął oczy, chcąc uspokoić oddech, który przyśpieszył niemal trzykrotnie, jednak niewiele mu z tego przyszło, a ona momentalnie zauważyła, co się z nim dzieje i obrzuciła go srogim spojrzeniem, które jednak przepełnione było … litością oraz smutkiem. Spuścił wzrok na ziemię, ale poczuł, jak zbliżyła się do niego i usiadła obok, opierając swoją głowę na jego ramieniu. Jej włosy delikatnie łaskotały go w policzek, odrywając go  - choć na moment -  od skupiania się na tym, by odgonić wszystkie natarczywe i  przede wszystkim głupie myśli. Zaciągnął się jej kokosowym zapachem niczym papierosowym dymem.

                Ona traktowała go jak brata, albo w najlepszym przypadku – przyjaciela, a on jej potrzebował, bo bez niej nic nie miałoby sensu i ponownie stoczyłby się na samo dno, na którym już przecież był… Właśnie dlatego nie mógł jej zostawić. Po prostu się bał.

- Spójrz teraz. – powiedziała łagodnie i miękko, a on tym razem wypełnij jej polecenie, jednak ponownie nic szczególnego nie dojrzał, choć musiał przyznać, że nocne niebo odznaczało się wyjątkowym urokiem – Wybierz sobie gwiazdę.

- Co? – spytał ze zdziwieniem, jednak ona nie odpowiedziała, tylko mocniej się do niego przytuliła tak, że przez dzielące ich warstwy ubrań  poczuł ciepło jej drobnego ciała – Dlaczego mam to zrobić?

Dziewczyna się roześmiała, a piękna barwa jej głosu rozniosła się po okolicy. Miał wrażenie, że zaraz zbudzą się wszystkie zwierzęta żyjące w lesie, ale  - na szczęście! – nic takiego się nie stało.

- Moja jest ta. – szepnęła i pokazała mu maleńki punkcik, który ledwo co tlił się na tle niemal czarnego nieba. Miał wrażenie, że gwiazda przez nią wskazana, lada moment zakończy swój żywot – Mogę poczuć się jak ona. Wyobrażam sobie, że nią jestem, że patrzę na wszystko z góry i nie jestem uczestnikiem żadnych wydarzeń, a obserwatorem. To mi pomaga. Spróbuj.

                Nie odpowiedział, tylko zerknął na świecące, jasne kropki, a raczej na jedną z nich, która wyjątkowo rzuciła mu się w oczy. Była ogromna, a jej blask na pewno rozświetlał przestrzeń wokół niej.

- Najbliżej Księżyca, po prawej stronie. – szepnął, a następnie wyciągnął lewą dłoń, by ją wskazać. Jego towarzyszka popatrzyła na nią z zainteresowaniem.

- Jest silna. Tak, jak ty. – mimo tego, że nie widział jej twarzy, mógłby przysiąść, że na jej usta wkradł się delikatny uśmiech, a na zaróżowionych od chłodu policzkach pojawiają się urocze dołeczki – Wybrałeś idealnie.

                Jakże wielkie było, więc jego zdziwienie, gdy gwiazda sekundę potem … spadła. Tak po prostu. Niemniej z zapartym obserwował jej piękny ogon i niezwykłą parabolę lotu.

- Chyba siła nie jest mi pisana. – zażartował, jednak dziewczyna nie odpowiedziała,  a on momentalnie zorientował się, jaką strzelił głupotę. Miał ochotę walnąć się w ten swój pusty łeb.

                Po raz kolejny zadał jej ból, po raz kolejny ją zranił. Po raz kolejny okazał się kompletnym idiotą, którego nie warto było ciągle ratować.

Niczego więcej nie powiedział. Wiedział bowiem, że ona myśli o tym samym, co on. O tym, że  - tym razem -  ta spadająca gwiazda była złym prorokiem. Przytulił dziewczynę mocniej do siebie i po raz kolejny zaczął żałować, że nie mógł powiedzieć jej tego, co czuł.

Tak bardzo ją kochał…

 

 

~ ~ * ~ ~

 

„To była zła śmierć…
Śmierć może być dobra,
Co wynika z życia.
To była zła śmierć…
Opowiedz sobie wszystko dokładnie,
Wtedy zrozumiesz to co się naprawdę stało.” ^*

 

                Ostatni oddech, ostatnie spojrzenie na świat, ostatnie uderzenie serca… Ostatnia myśl. O niej. Tylko o niej. Zawsze o niej, co było paradoksem, bo robił to właśnie z jej powodu. Nie, nie przez nią, ale z jej powodu.

                Przestał zwracać uwagę na otaczające go rzeczy, które były coraz bardziej niewyraźne. Nawet nie próbował się podnieść spod ściany. Nie czuł już prawie niczego, wszystko przestało istnieć, bo w jego myślach była tylko ona.

                Jakimś cudem jego zmysły zarejestrowały jeszcze fakt, że po policzku spłynęła mu łza. Ciężka, samotna łza. Płakał, co naprawdę nie miało już sensu, bo nikt nie był w stanie mu już pomóc, gdyż umierał. Na własne życzenie.

Ostatni rozpaczliwy ruch dłoni, ostatnie uderzenie serca…

 

„Miał błękitne oczy i nikt go nie kochał
oprócz niego i zniknął wraz z iskrą w oczach.” <sup>**


___________________________________________________</sup>

 

 

 

^{*HuczuHucz – „Gdyby nie to”}

^{**Bonson/Matek – „Ich już nie ma”}